Jest to klasyczna komedia. Akcja jest osadzona w starożytnych Atenach podczas nocy świętojańskiej. Trwają przygotowania do ślubu księcia ateńskiego Tezeusza z Hipolitą, królową Amazonek. Trzy pary kochanków: Hermia i Lizander, Helena i Demetriusz oraz należący do ponadnaturalnego świata Oberon i Tytania za sprawą sprytnej interwencji elfa Puka przeżywają szaloną, pełną namiętności i magii noc.
Shakespeare w Śnie nocy letniej po mistrzowsku podjął motywy snu i jawy, zderzenia marzeń i rzeczywistości. Nie brak też elementu komicznego w postaci amatorskiej trupy próbującej z okazji zaślubin książęcej pary wystawić sztukę o Pyramie i Tyzbe. Edward Benjamin Britten - angielski kompozytor, dyrygent i pianista podjął się w 1960 roku aranżacji tego dzieła. Bogactwo instrumentalne doskonale oddaje baśniowy i barwny klimat opowieści. Muzyka Brittena w tej operze jest współczesna, ale zawiera w sobie wszystkie elementy klasyki oraz bardzo wiele elementów muzyki romantycznej, czyli długie piękne frazy, głębokie, miękkie. Aż się chce tańczyć. Na scenie taniec pojawia się bardzo często. Majstrowie w groteskowej sztuce odgrywanej przed królem Tezeuszem wykonują kankana. W scenie finałowej na estradzie tańczą wszyscy bohaterowie, niekiedy ich pląsy przypominają polskie tańce ludowe.
Komentarze