„Midsommar. W biały dzień” to film Ariego Aster, twórcy znakomitego „Dziedzictwa Hereditary”. Po wyjątkowo szarej, mroźnej zimie Dani i Christian wraz z grupą jego przyjaciół wybierają się do Szecji,by wziąć udział w prastarym święcie organizowanym w odciętej od świata komunie z okazji letniego przesilenia. Z początku wioska, do której trafiają bohaterowie filmu, zdaje się być sielską, arkadyjską krainą. Jednak pozornie niewinne obrzędy tubylców stopniowo przybierają coraz bardziej niepokojący obrót. Na pierwszy rzut oka wygląda to jak bardzo schematyczny slasher. Aster robi z tego jednak folkowy horror okultystyczny, w którym jednak sceny brutalne przełamywane są absurdalnymi czy wręcz komediowymi. Akcja dzieje się nieśpiesznie, ale poczucie niepokoju i strachu towarzyszy widzowi przez cały seans. Nietypowa jak na horror jest sceneria – otwarte, jasne przestrzenie. Słoneczne, wręcz prześwietlone zdjęcia Pawła Pogorzelskiego są tym, co zdecydowanie wyróżnia ten film na tle innych w gatunku. Scenografia bazująca na wiejskiej architekturze skandynawskiej, wspaniałe stroje, obrzędy, ozdoby oddane są wręcz z reporterską dokładnością. Klimatu dopełnia muzyka lawirująca pomiędzy mrocznym ambientem, a folkiem – wspaniale współgrająca z przedziwnymi, zmysłowymi odgłosami wydawanymi przez uczestników rytuałów. „Midsommar” nie spodoba się każdemu, gdyż jest to bez wątpienia film nietuzinkowy. Dla tych, którzy się na niego zdecydują będzie z pewnością niezapomnianym przeżyciem.
Oglądanie w sieci dla dzieci i dorosłych /odcinek 24.
Jeżeli jump scare i ordynarna masakra nie są dla was, ale lubicie bać się takim świdrującym, podskórnym strachem, który skrada się cicho jak kot – ten film jest dla was.
- 23.05.2020 09:00
Komentarze