Narodowy Dzień Zwycięstwa / 8 maja

Ustawa zniosła zarazem, ustanowione dekretem komunistycznej Krajowej Rady Narodowej, który podpisał Bolesław Bierut, Święto Zwycięstwa i Wolności celebrowane dotąd 9 maja i stanowiące dziedzictwo jeszcze czasów komunistycznych. W uzasadnieniu ustawy podano, że „nie ma powodu, aby w Polsce przyjmować obowiązującą w ZSRR wykładnię zakończenia wojny. Należy pamiętać, że zakończenie II wojny światowej w Europie - w przypadku państw zajętych przez Armię Czerwoną, w których ustanowiono następnie nie pochodzące z wyboru rządy i niedemokratyczny system polityczny - trudno uznać jako triumf wolności”. Na Zachodzie święto zakończenia II wojny światowej obchodzone jest 8 maja.
Różnica w datach wynika z faktu, że alianci zachodni i przedstawiciele pokonanej hitlerowskiej III Rzeszy podpisali porozumienie o bezwarunkowej kapitulacji Niemiec wcześniej od sowietów. Uczynili to w Reims 7 maja 1945 r. o godzinie 2:41 nad ranem. Przewidywało ono przerwanie walk 8 maja o godzinie 23:01. Następnie ten sam dokument przekazano przedstawicielom Związku Radzieckiego. Podpisy pod nim złożyli oni 8 maja o godzinie 22:30 czasu środkowo-europejskiego w Berlinie. Bezwarunkową kapitulację w jednym z kasyn w stolicy III Rzeszy podpisał Feldmarszałek Wilhelm Keitel, który reprezentował Niemcy. Jednak w Moskwie, ze względu na dwugodzinną różnicę czasu, był już wówczas 9 maja i dlatego ten właśnie dzień w ZSRR i krajach mu podporządkowanych obchodzono jako Dzień Zwycięstwa.

8 maja 1945 roku o godz. 23:01 czasu środkowo-europejskiego zakończyła się II wojna w Europie. W sumie trwała 6 lat, uczestniczyły w niej aż 72 państwa. Ogólne straty w ludziach wyniosły ponad 50 milionów poległych, zamordowanych, zmarłych. Polska w wyniku II wojny straciła około 6 milionów obywateli, poniosła też ogromne straty materialne, wiele miast, miejscowości i wsi zostało doszczętnie zniszczonych. Polska wniosła niezaprzeczalny wkład w zwycięstwo nad Hitlerem: Wojsko Polskie było 8 co do liczebności armią aliancką a nasi żołnierze walczyli na wszystkich frontach tej wojny, w tym m.in.: broniąc Polski w 1939, walcząc pod Narwikiem, we Francji i w Bitwie o Anglię 1940, w Afryce 1941-1942, na froncie wschodnim od 1943, pod Monte Cassino czy biorąc udział w zdobyciu Berlina 1945. To polscy matematycy jeszcze w latach trzydziestych złamali kod Enigmy, co pozwoliło wywiadowi alianckiemu śledzić posunięcia Niemców. Państwo Polskie nigdy nie skapitulowało. Rząd nieprzerwanie prowadził swoja aktywność na emigracji i w okupowanym kraju przez struktury Państwa Podziemnego, które przede wszystkim organizowało walkę zbrojną i wsparcie wywiadowcze dla aliantów (m. in. zdobycie dokumentacji rakiet V1 i V2). W jego ramach toczyło się życie polityczne, działało tajne szkolnictwo, funkcjonował wymiar sprawiedliwości. Polska Podziemna sprawowała opiekę nad szczególnie prześladowanymi obywatelami, w tym także żydowskimi, i powiadomiła wolny świat o Zagładzie. Ceną niezłomnej walki z Niemcami była śmierć prawie 6 mln obywateli, w tym ok. 3 mln polskich Żydów. Straty materialne szacowane są na 860 mld dolarów. 40 % dóbr kultury zostało zniszczonych lub wywiezionych. Terytorium Polski skurczyło się o 20%. Zwycięstwo nad niemieckim totalitaryzmem nie przyniosło upragnionej wolności Europie Środkowej i Wschodniej, w tym Polsce. Została ona oddzielona od demokratycznego świata „żelazną kurtyną” i pozostawała pod dominacją Związku Radzieckiego aż do 1989 roku.

Piosenka wojskowa „Dzień Zwycięstwa":

Zdjęcie archiwalne - polska biało-czerwona flaga nad Berlinem w 1945 roku.