Muzeum Orsay mieści się w dawnym dworcu kolejowym. W 1897 francuska Compagnie de chemins de fer zakupiła od państwa tereny pod budowę nowego dworca kolejowego, ponieważ dotychczas istniejący, Gare d’Austerlitz, znajdował się zbyt daleko od centrum miasta. Nowy budynek musiał harmonizować z elegancką dzielnicą oraz sąsiedztwem Luwru i Legii Honorowej. Dworzec wybudowano w rekordowo szybkim czasie 2 lat z okazji Wystawy Światowej w 1900 roku.
Tutaj możecie zobaczyć archiwalny film z roku otwarcia wystawy:
Zaprojektowany przez Lalouxa budynek miał eklektyczną fasadę i szklany dach oraz dwa ogromne zegary, zachowane do dziś (jeden znajduje się w głównym holu, drugi w kawiarni Café des Hauteurs). Budynek pełnił rolę dworca zaledwie przez 39 lat, gdyż z powodu elektryfikacji kolei długość pociągów znacznie się zwiększyła i nie mieściły się one już na dworcu d’Orsay. Został więc zamknięty i od tego czasu zmieniało się jego przeznaczenie - mieścił się tam teatr Renault-Barrault , służył jako obóz dla jeńców, kilkadziesiąt lat później nakręcono tam kilka filmów m.in.: filmową adaptację surrealistycznej powieści Franza Kafki „Proces”. Pełnił też funkcję domu aukcyjnego Drouot. Planowano również zburzyć budynek, jednak spotkało się to ze sprzeciwem paryżan, więc w roku 1978 wpisano go na listę zabytków Paryża. Kilka lat wcześniej pojawił się też pomysł, by dawny dworzec przekształcić w muzeum sztuki XIX wieku. Uroczystego otwarcia Musée d’Orsay dokonał prezydent Francois Mitterrand 1 grudnia 1986 roku.
Dziś muzeum odwiedza rocznie ok 4 miliony turystów. Zbiory zawierają głównie sztukę francuską i są skupione na okresie 1848-1918. Kolekcja muzeum składa się ze zbiorów malarstwa, rzeźby, sztuki użytkowej, fotografii i grafiki. Istnieje także dział poświęcony sztuce architektury, gdzie można znaleźć rysunki, projekty i modele budynków.
W stałej ekspozycji możemy podziwiać ponad 4000 dzieł, z których największą popularnością cieszą się obrazy impresjonistów i postimpresjonistów. Możemy podziwiać tam między innymi dzieła Paula Cézanne’a, Gustave’a Courbeta, Paula Gaugina, Édouarda Maneta, Claude’a Moneta, Auguste’a Rodina, Auguste’a Renoir, Alfreda Sisleya, Henri’ego de Toulouse-Lautreca czy Vincenta Van Gogha. Do najsłynniejszych eksponatów należą obrazy „Autoportret” i „Gwiaździsta noc nad Rodanem” Van Gogha, „Śniadanie na trawie” Maneta, „Portret Matki” Jamesa McNeilla Whistlera, „Tahitańskie kobiety na plaży” Paula Gauguina czy cykl „Katedra w Rouen” Moneta.
Na uwagę zasługuje także sposób, w jaki zostały one rozmieszczone. Obok obrazów i rzeźb znanych artystów można zobaczyć też efekty twórczości w ogóle nieznanych autorów.
Ciekawym rozwiązaniem jest zróżnicowanie kolorów ścian tak, by ułatwiały orientację zwiedzającym. Szary zarezerwowany jest dla impresjonizmu, czerwony oznacza zbiór europejskiej sztuki użytkowej, a granatowe ściany przeznaczone są dla postimpresjonistów.
Pod tym adresem możecie zwiedzić muzeum wirtualnie: https://artsandculture.google.com/partner/musee-dorsay-paris?hl=en
Komentarze